بادام کاغذی شور، همچنین به نام بادام زمینی، زمینی، یا گوبر، حبوبات از خانواده نخود (Fabaceae)، که برای دانه های خوراکی آن رشد می کند.
بادام زمینی که بومی مناطق گرمسیری آمریکای جنوبی است، در زمان های اولیه به مناطق استوایی جهان قدیم معرفی شد. دانه ها یک غذای مغذی غلیظ و غنی از پروتئین و چربی هستند.
بادام زمینی علیرغم چندین نام رایج آن یک آجیل واقعی نیست. مانند سایر حبوبات، این گیاه با استفاده از باکتری های تثبیت کننده نیتروژن به خاک نیتروژن اضافه می کند و بنابراین به عنوان یک محصول غنی کننده خاک بسیار ارزشمند است.
بادام زمینی گیاهی یکساله است و می تواند گیاهی بوته ای راست به ارتفاع 45 تا 60 سانتی متر با شاخه های کوتاه باشد، یا دارای فرم پخش شده به ارتفاع 30 تا 45 سانتی متر (12 تا 18 اینچ) با شاخه های بلند باشد.
نزدیک به خاک دراز بکشید ساقه ها محکم و کرک دار هستند و دارای برگ های مرکب پینه ای با دو جفت برگچه هستند. گل ها در زیر بغل برگ ها قرار دارند و دارای گلبرگ های زرد طلایی به قطر حدود 10 میلی متر هستند.
غلاف های مستطیل دارای انتهای گرد هستند و معمولاً 25 تا 50 میلی متر (1 تا 2 اینچ) طول با دو یا سه دانه دارند.
غلاف ها بین دانه ها منقبض شده و دارای پوسته نازک، توری و اسفنجی هستند. دانه ها از مستطیلی تا تقریباً گرد متفاوت هستند و دارای پوششی کاغذی هستند که رنگ آن از سفید مایل به بنفش تیره متغیر است.
حبوبات بادام زمینی عادت عجیبی به رسیدن در زیر زمین دارند، پدیده ای که به نام ژئوکارپی شناخته می شود. پس از گرده افشانی و پژمرده شدن گل، یک ساختار ساقه مانند غیر معمول به نام میخ از پایه گل به سمت خاک رشد می کند.
تخمک های بارور شده در نوک محکم میخ به سمت پایین حمل می شوند تا زمانی که نوک آن بسیار زیر سطح خاک باشد، در این مرحله نوک میخ شروع به تبدیل شدن به غلاف مشخص می کند. گیره
