برای احترام به بزرگترها، ضیافت عروسی معمولاً به صورت رسمی و سنتی برگزار می شود. ساری عروسی قرمز انتخاب لباس سنتی برای عروس در فرهنگ هند است. پارچه ساری نیز به طور سنتی ابریشم است.
امروزه از انواع لباس عروس شاین و یا مدل های دیگر آن هم استفاده می شود.
با گذشت زمان، گزینه های رنگ و انتخاب پارچه برای عروس هندی گسترش یافته است. امروزه از پارچه هایی مانند کرپ، ژرژت، چارموز و ساتن استفاده می شود و رنگ ها به طلایی، صورتی، نارنجی، قهوه ای، قهوه ای و زرد نیز گسترش یافته است.
عروس های هندی در کشورهای غربی اغلب در مراسم عروسی ساری می پوشند و پس از آن به لباس سنتی هندی لهنگا، چولی و غیره تغییر می کنند.
به طور سنتی، عروس کُرد برای اولین بار برای عروسی خود یک لباس قرمز می پوشد تا نماد خونریزی پس از ازدواج با از دست دادن باکرگی خود باشد، در حالی که عروس کردی که قبلاً ازدواج کرده بود، صورتی می پوشد.
امروزه، بسیاری از کردها لباس عروسی قرمز را با جامعه روستایی کردی فقیر مرتبط می‌دانند و دیگر معمولاً پوشیده نمی‌شوند.
لباس عروس رسمی ژاپنی هنوز هم استفاده می شود.
عروسی ژاپنی معمولاً شامل یک کیمونوی سنتی سفید خالص برای مراسم رسمی است که نماد پاکی و دوشیزگی است.
ممکن است عروس برای رویدادهای بعد از مراسم برای خوش شانسی به کیمونوی قرمز تبدیل شود.
مردم جاوه اندونزی از کبایا، نوعی بلوز سنتی، همراه با باتیک استفاده می کنند.
در فیلیپین، انواع باروت سایا که با سنت عروسی سفید اقتباس شده است، به عنوان لباس عروسی برای زنان و بارونگ تاگالوگ برای مردان در نظر گرفته می شود.
قبایل مختلف و فیلیپینی‌های مسلمان لباس‌های سنتی دیگری را در طول مراسم مربوطه خود می‌پوشند.
مردمان بومی قاره آمریکا سنت های متفاوتی در رابطه با عروسی و در نتیجه لباس عروسی دارند.
عروس هوپی به طور سنتی لباس های خود را توسط داماد و هر مردی در روستا که مایل به شرکت در آن بودند بافته می شد.
این لباس شامل یک کمربند بزرگ، دو لباس عروسی تماماً سفید، یک لباس عروسی سفید با نوارهای قرمز در بالا و پایین، ساق‌دار و مقرنس سفید پوست جولانی، یک ریسمان برای بستن مو، و یک حصیر نی بود که در آن لباس را بپیچید این لباس به عنوان یک کفن نیز عمل می‌کرد، زیرا این لباس‌ها برای سفر در دنیای اموات ضروری هستند.
